Dilemma……………

Nu ben ik al een aantal jaren kleurstyliste en het kijken naar kleuren is zo onderhand mijn tweede natuur geworden. Ik geniet van de kleuren van de seizoenen, van kleuren van voorwerpen en uiteraard kijk ik ook graag hoe mensen zich kleden. De muur met verfstalen in de bouwmarkt heeft een onweerstaanbare aantrekkingskracht op mij en het liefst zou ik van alle stripjes eentje mee naar huis nemen om er een collage van te maken.

Soms krijg ik wel eens de opmerking van mensen (vooral van dames): “Jij ziet natuurlijk meteen of de kleuren van mijn kleding de juiste kleuren zijn of niet.” En dan kijken ze er heel ongemakkelijk bij. Alsof ik iedereen ga controleren of ze wel de juiste kleuren dragen.

Ik vind het leuk om mensen te ontmoeten en om met mensen te praten om te horen waar ze mee bezig zijn of wat zij belangrijk vinden. Soms is een luisterend oor nodig of heeft iemand iets te vertellen wat heel erg leuk of grappig is. Daar geniet ik van en het laatste waar ik dan mee bezig ben is kijken of iemand zicht wel “juist” kleedt.

Bij een kleurenanalyse kijk ik welke kleuren het mooiste bij iemand staan en daar heb ik toch echt de analysedoeken voor nodig. Heel veel kleuren staan netjes of juist heel gewoon en dat valt niet op. Soms zie je iemand die een kleur draagt die echt wat voor iemand doet. Dat valt wel op en ik zal het dan ook zeker niet nalaten om een compliment te geven. Dit zijn de kleuren die bij een kleurenanalyse naar boven komen.

Ruim een jaar geleden was ik aanwezig bij een bijeenkomst over solliciteren. Er waren daar ongeveer 15 personen en daar zat een dame bij waarvan ik dacht dat zij ongeveer rond de 60 jaar zou zijn. Zij was wat ouwelijk gekleed in een blouse met een roze, taupe en crèmekleurig motief. Zij had grijs haar en een wat flets gezicht en eigenlijk vond ik haar voor een 60 jarige best ouwelijk overkomen.

Mijn verbazing was dan ook groot toen tijdens het voorstelrondje bleek dat zij achter in de veertig was en dat zij een zeer sterke en veerkrachtige dame was. Het werd mij al zeer snel duidelijk dat de kleuren van haar kleding mij op het verkeerde been hadden gezet. Toen ik haar wat beter bekeek kreeg ik het vermoeden dat wat fellere en contrasterende kleuren haar beter tot haar recht zouden laten komen.

Dit vond ik zo jammer! Het is natuurlijk leuk als je er goed uitziet, dan voel je je prettiger en andere mensen kunnen beter zien wie jij bent. Dat laatste is erg belangrijk bij een sollicitatiegesprek; het is dan de bedoeling dat je in korte tijd laat zien en horen wie jij bent en wat jij kunt. Als het totaalplaatje dan niet in balans is, dan is de kans redelijk groot dat ze verder gaan met een andere sollicitant. Het zou jammer zijn als zo’n veerkrachtige vrouw daardoor net die ene baan misloopt waar zij zo geschikt voor is.

Tjsa……….., wat doe je dan als kleurstyliste? Ga je dan heel voorzichtig aan deze dame vertellen dat zij baat heeft bij een kleuradvies (met het risico dat zij beledigd is of zich onzeker gaat voelen)? Of laat je het voorbij gaan?